Mów do mnie

Mów do mnie 

Autor: Sonia Belasco

Wydawnictwo: HarperCollins Polska

Strony: 240

Nie jeden raz się spotykamy ze śmiercią, która także i kiedyś w naszym otoczeniu da o sobie znać, jest to smutny okres, ogromnie bolesny do takiego stopnia, że nie potrafimy sobie z tym poradzić. Przyczynia się to do tego, że żałoba jest prezentacją naszego cierpienia, które jeszcze długo nam będzie doskwierać po stracie bliskiej nam osobie.

W takiej sytuacji znalazła się dwójka naszych bohaterów, każda z nich straciła kogoś bliskiego i nie są w stanie pojąc czemu się tak stało, przechodząc przez ścieżkę męki, jaka pozostała po stracie próbują jakoś żyć dalej, a w zrozumieniu lepiej osób, których nie ma już przy nich, biorą się za to, co oni sami kochali z całego serca.

Damon i Carlos byli od małego przyjacielami, nic się nie zapowiadało na to, że ten drugi sobie obierze życie, pozostawiając wszystkich z jednym okropnym pytaniem „dlaczego?”, ogromna strata przyczynia się do tego, że Damon sięga po ukochanego hobby Carlosa. Biorąc w ręce aparat i tworząc zdjęcia, próbuje, pojąc, chociaż minimalnie to w czym tak pałał się chłopak.

 Melanie straciła swoją matkę, przedwcześnie umiera na raka, zabierając z tego świata równie świetną artystkę, która miała swój specyficzny styl malowania. Dziewczyna sięga więc po farby, chcąc w ten sposób sobie przypomnieć chwile ze swoją matką i poczuć w tym cząstkę jej samej, której bliskość już nigdy nie odzyska.

Oboje się zastanawiają, dlaczego do tego musiało dotrzeć. Splot wydarzeń i terapia sprawia, że zaczynają ze sobą rozmawiać, dowiadując się o sobie coraz to więcej rzeczy, dzięki czemu dostrzegają, że mają ze sobą wiele wspólnego. W ten sposób zaczynają poznawać swoje również tajemnice, problemy, jakie towarzyszą im na co dzień, jak i po okropnej stracie bliskiej osoby. Mając w sobie oparcie wiedzą, że dadzą sobie z tym rade.

Sonia Belasco przedstawiając tę historię, wzorowała się na swoich przeżyciach, przez co dla mnie przedstawione emocje w książce były momentami silne, potrafiły dotrzeć do mnie i zrozumieć dzięki temu o wiele bardziej jaką mękę przezywają oboje. Przyczyniło się to również na o wiele lepszy odbiór samej lektury. Gdyż widać dzięki temu, że autorka nie upiększa jej, ma w niej jasny cel, chcąc nam przekazać w ten sposób jasną treść.

Polecam wam ogromnie, abyście sami ją przeczytali, ponieważ uważam, że jest to warta uwagi lekturę, po którą każda osoba powinna sięgnąć. Wiadomo jednak, że swoją treścią ma jednak trafić do nastoletniego czytelnika. Całość jest piękna i uroczą powieścią, przy której jest masa emocji, co w tej książce jest właśnie najważniejsze. Ciesze się, że tak dobrze wyszła i mogłam ją dostać w swoje ręce i podzielić się z nią, z wami.